|
|
|
Do-misiek
Dołączył: 10 Cze 2007 |
Posty: 816 |
Przeczytał: 0 tematów
|
Ostrzeżeń: 0/3
|
Skąd: Leżajsk |
|
|
Wysłany: Nie 21:38, 17 Cze 2007 |
|
|
|
|
|
Pudelek, ale nasz minister stosuje zasadę:
1.Minister ma zawsze rację.
2.Jeśli nie ma racji to patrz punkt 1.
XXI + różniaste wynalazki + dziwny minister = wszystko się może zdarzyć...
|
|
ecowarrior
Dołączył: 27 Sty 2007 |
Posty: 1461 |
Przeczytał: 0 tematów
|
Ostrzeżeń: 0/3
|
Skąd: Zdzieszowice |
|
|
Wysłany: Pon 18:27, 18 Cze 2007 |
|
|
|
|
|
Dobrze,że nasz minister edukacji nie chodzi po górach, bo gdyby to od niego zależało to pewnie kazałby spalić połowę schronisk i wszystkie bacówki...
|
|
|
| | |
|
| | |
|
| | |
|
| | |
joan_nes
Dołączył: 17 Cze 2007 |
Posty: 84 |
Przeczytał: 0 tematów
|
Ostrzeżeń: 0/3
|
Skąd: Żywiec/Bielsko |
|
|
Wysłany: Wto 17:12, 26 Cze 2007 |
|
|
|
|
|
A może chcecie poczytać jak powstał Żywiec?
Dzioło się to wtyncos, kiedy Ponbocek stworzoł świat. Siedzioł se w przestworzak na chmurze jak w pierzynie i dumoł nad tym jak tez tyn świat mo wyglondaj. Był zaś to nie byle jaki pomyślunek, to nie na nos ludzki rozum. Janiołki które Mu posługowały, co wymyślołto robiły. Stworzył Ponbocek glinę, zrobił śnij kule i kozoł spuścij na dół. Una zacyna mocom niebieskom pyncniej. Rosła i rosła jak chlyb na drozdzak, jaze stała się tako wielgo jak jes po dziś dziyj. Łospolił na niebie kule, zęby ziymie grzoła. To było słojce. Potym stworzył siły nadprzyrodzone, po-słoł na ziym i przykozoł, zęby kozdo pora roku w łodpowiednim casie miała swoje panowani. Janiołki miały miej bocyni cy dzieje się wola Bosko. Może by i stało się za doś tej woli Bożej, kieby nie wiater. Tak mu się goniacka po całej kuli ziymskij spodobała ze strasnego galijatymasu narobił. To przez to jego cholofiyni momy na świecie w jednym miyjscu zimę ze śniygiym cały rok, na zaś ka indzij goronc nie do wytrzymanie. Wysusonom ziymie całom siłom przenosił z miyjsca na miyjsce. Przez to poniekany wyrobił dziury, na zaś ka indzij góry wysokie łusuł i zatwardła ziymia na skały. Kiedy Janiołki doniesły Panu Bogu co to wiater nabrewe-żył, to Ponbocek straśnie się zgniywoł. Łod tego gniywu Bożego jaze chmury zrobiły się prawie ze corne. Potym zacon rzucaj łogniym za wio-trym, na grzmiej, jaze się ziymia trzynsła. - Ty leburocie! - wołoł z wysokości. - Za to żeś nie usanowoł moij woli bydzies się wiecnie tułoł po całym świecie! Kozdo moc nadprzyrodzono bydzie miała cas na łodpocynek, ino ty jedyn nigdy. Woda z descu który loł straśnie wtyncos, powlywała się do tyk dziur co wioter narobił i som to do teraźnia jeziora i morza. Uciekoł wioter przed gniywym Bożym, jaze kajsik ta pomiyndzy górami przycup-nył. Janiołki zaś straśnie się wystrasyły, kciały Ponbocka załagodzij i za-cyny jedyn nade drugigo wołaj, ze nie wszystko jes złe co wioter narobił. Ponbocek przestoł wtyncos grzmiej i popatrzoł na góry. Zęby lepij wi-dziej, kozoł jesce słojcu przyświycij. Były to nase Tatry. Tak piyknie wy-glondały, ze jaze się som zacudowoł. - Cymu ino tela? Usyp takik gór wiyncyj! - łozkozoł wiotrowi. Nale nie na próżno godo się ło ludziak którzy nic se do głowy nie bierom, ze majom wioter w głowie. Nie kciało mu się tyk gór wysokik sypaj ino porobił dużo mniyjse i wiyrchy nie śpiciaste ba załokronglone. Lo niepoznanio poprusył ik po wiyrchak łasym. Tak to powstały nase beskidzki gronicki. Ze były po swojimu piykne, podobały się Ponbockowi i janiołkom, pomiyndzy którymi jedyn był nad podziw sykowny. Nie potrefił w miyjscu usiedziej. Nawet Ponbocek rod go mioł i godoł ze un nadaje się na cosik inksego, bo na janiołka to un jes za straśnie żywy. Kiedy zmordowany kwilę się zdrzymnył, janiołkom zacyno się przykrzyj. Namówiły tego sykownego, zęby ik cym kany łozweselił. Un się ta nie dół długo prosij i na pocekaniu wymyśloł grani, tojcyni i śpiywani. Puścił się w tany, na ze mu skrzydła zawadzały to ik łodpion i bechnył prec. Wszystki Janiołki zacyny robij to samo, na un tak się za-galopowoł ze nie wiedziej kiej z chmury spod. Jak lecioł na zbity łeb ku ziymi, to w śmiertelnym strachu zawołoł: - Matulko Bosko ratuj! Matki Boskij jesce wtyncos w niebie nie było, nale tak to jes ze jak się komu krzywda dzieje to piyrse na ratunek matkę woło nie łojca. Posłysały Janiołki to jego wołani i w mig pojyny co się stało. Zacyny budzić Ponbocka i wołaj jedyn nade drugigo: - Ratuj go bo spod, bo spod! Un ni mo skrzydeł nady się ło ty góry łoztrzasko! Ponbocek łozespany nie wiedzioł co się stało i pytoł się kto spod. - Nady tyn, tyn. Nie wiedziały co powie-dziej bo ni miały imion. Nareście jedyn wystynkoł: - Nady tyn, no Żyw-cok. Ponbocek wtyncos podnios rynkę i góry się łozstompiły. Tak stworzyła się naso Kotlina Żywiecko. Janiołek spod na ziym, łotrzepoł się ze śmiertelnego strachu. Kiedy popatrzoł nałokoło siebie to chłocioz zrzucili mu skrzydła zęby wylecioł do nieba to un nie kcioł. Po tym ludzie na pamiontke tego janiołka łosade Żywcym nazwali. Po długim casie kościół Narodzynio Nojświyntsej Maryji Panny w Żywcu stanył. Pewnie to tymu ze to Matulecka Bosko wtyncos janiołka łuratowała. Może tak to było na może inacyj, ino ze w kozdej bójce chłociozby tela prowdy co brudu za pazurym, nale zawdy znalyź się musi.
Źródło: "Na góralskich posiadach" Waleria Prochownik, Stowarzyszenie Społeczno-Kulturalne "GROJCOWIANIE" 2002
|
|
|
| | |
| pomocy!!! | |
Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach
|
Wszystkie czasy w strefie EET (Europa)
Strona 2 z 2
|
|
|
| |