Gdzie więcej ludzi na szlaku tam bezpieczniej?

Ja o zadnych takich rzeczach nie słyszałam, a jestem dość często w górach, czasami sama wychodzę na szlak i nigdy mi sie nic złego nie przytrafiło Smile

A plecaka ze stelażem też nie mam, tylko z tak zwanym wewnętrznym Smile

buty - zwykłe trapery Smile

ale ja nie chodzę szlakami, gdzie jest pełno ludzi, zazwyczaj tam, gdzie dzicz większa Smile

a w wioskach i na szlakach spotykam zazwyczaj przyjaznych ludzi Smile

Stokrotka, odnośnie Twojego pytania: nigdy nie słyszałem o przykrym zdarzeniu na szlaku w górach, w stylu: kogoś pobili, kogoś okradli. Aczkolwiek nie mówię tu o modnych szczytach, czy kurortach. Bo jeśli o takie pseudoturystyczne miejsca chodzi to raczej nie jest za ciekawie. Taka Solina w Bieszczadach. Toż to masakra, a rok temu chłopak zginął, bo skinom sie jego wygląd nie podobał.
Ogólnie w moim przypadku dojazd i powrót z gór jest bardziej niebezpieczny niż sama włóczęga po górach Smile

A co do drugiego przewijającego się tematu: dziwi mnie osądzanie i klasyfikowanie prawdziwych turystów jeśli kryterium miałoby być ubiór, buty itp. Bo jeśli chodzi o glany - uważam że są wyśmienite w górach. Właśnie w takich butach czuję się najlepiej. Czy przez to jestem pseudo-turystą? Sad

Jak już ktoś wspomniał było takie zdarzenie na Nosalu (Tatry)

Dwoje młodych (chłopak i dziewczyna) ludzi pobiło turystkę (zdaje się 46 lat z Warszawy). Wszystko to dla aparatu cyfrowego i telefonu komórkowego.

@ Alcio

Nie ja nie mówię że glany dyskwalifikują cię z używania tytułu "turysta" i nakazują używać tytułu "pseudoturysta", aczkolwiek nie uważam tego za obuwie typowo górskie

Pozdrawiam

Wojtek B.

Alcio napisał:

Ogólnie w moim przypadku dojazd i powrót z gór jest bardziej niebezpieczny niż sama włóczęga po górach Smile

Czasem tez tak bywa...No wiesz Alcio różne są miejsca..Czasem w te zaludnione tez trzeba pojść...Szególnie wtedy kiedy sie tu mieszka Sad

Pozdrawiam!

ja slyszalam o paru napadach rabunkowych na turystow w tatrach, acz byly to wiadomosci z gazet, telewizji a nie ze ktos znajomy opowiadal. Z niemilych sytuacji w gorach zdarzylo mi sie tylko raz: spalam w namiocie na ukrainie, na swidowcu. Zostawilam butelke z woda w przedsionku namiotu, a rano nie bylo po niej sladu.. Nie wiem czy byl to czlowiek, zwierze czy yeti, ale zachowal sie nieladnie ;( musialam zjesc sniadanie na sucho a potem zlazic po wode kilometr nizej:(

Od dłuższego czasu chodzę sam. Nikt nie dyktuje mi tępa i nie mówi kiedy mam odpocząć.I to lubie najbardziej. Nigdy nie spotkała mnie żadna niemiła przygoda na szlaaku,może dlatego że jestem dużym chlopcem Smile

, wręcz przeciwnie ,zawsze spotykam raczej miłych ludzi i nie raz kończy się to fajną imprezą w schronisku.
Inna sprawa że w góry chodzę raczej w takie zakątki dokąd przypadkowi "turyści " nie docierają i po sezonie w środku tygodnia.Chociaż latem też.jagody na Krawcowym Wierchu !!!!! mniam Smile

Pozdrawiam!

A ja może podam jeszcze jeden argument przemawiający za samotnym łażeniem (nie wiem czy się Ździchu zgadzasz ze mną). Po prostu wtedy lepiej można ustawić kadr do fotek Smile

Im mniej ludzi tym lepiej!!!!!!! Smile

Tez chodze tam gdzie mniej ludzi, wiec o bezpieczestwo sie nie boje. Ogolnie to che odpoczac, a jakbym mial np. latem jechac w Tatry to z gory dziekuje! Jeszcze sie denerwowac, jak chodza w laćkach czy na obcasach ;p

bylem pod koniec czerwca kiedys w tatrach i nie bylo duzo ludzi
ale to byl jedyny raz jak bylem w wakacje

Bo to chyba jeszcze dobry okres, gorzej lipiec i sierpień, jak coś to ja już jeżdżę w październiku, albo pod koniec września...

A czy mozna uwazac ze jak sa jacys turysci na szlaku to mozemy sie czuc bezpiecznie ze wzgledu na to ze moga udzielic nam pomocy albo ja wezwac?

Pozdrawiam!

Czy możemy się czuć bezpiecznie? Ja tak nie sądzę, ponieważ Polacy nie są dostatecznie przygotowani do udzielania pierwszej pomocy. Zaledwie 5-20% społeczeństwa polskiego jest przeszkolone w tym zakresie. Tymczasem o życiu człowieka decydują pierwsze minuty od zatrzymania krążenia.

Mało kto potrafi ocenić miejsce urazu oraz stan pacjenta, wykonać sztuczne oddychanie czy zatamować krwotok. Druga sprawa to taka, że nie każdy ma przy sobie apteczkę nawet z najprostszym wyposażeniem.

Co do wezwania pomocy to także nie wszyscy znają numery alarmowe, nie mówiąc już o numerze GOPR czy WOPR.

Nie piszę tu o wszystkich ale o pewnym %. Winą za takie a nie inne zachowanie ludzi w przypadkach wypadków ponosi system kształcenia. Zajęcia z udzielania pomocy prowadzone są na lekjcjach PO, ale często tylko w trybie teoretycznym, ponieważ brak specjalistycznego sprzętu wyklucza ćwiczenia praktyczne.