Zginął w górach

chemica napisał:

czy faceci nie mogą żyć bez adrenaliny?

Kiedyś oglądałem ciekawy program na Discovery dotyczący adrenaliny. Wynikało z niego mianowicie, że adrenalina jest hormonem strachu i stresu a nie jak to nazywają niektórzy hormonem walki. W programie przeprowadzano doświadczenia na statystach; m.in. przeprowadzano ludzi na linie nad przepaścią, zalanym fragmentem jaskini, czy skakano na spadochronie. Z przeprowadzonych badań wynikało, że ludzie którzy się bali wytwarzali adrenalinę a ci, którzy byli spokojni i opanowani nie wytwarzali tego hormonu. Generalnie im ktoś jest bardziej lękliwy, strachliwy i bardziej się stresuje tym więcej wytwarza adrenaliny. Natomiast ludzie odważni, pewni siebie, opanowani nie wytwarzają adrenaliny wcale. Potwierdza to również moja przyjaciółka, która jest policyjnym psychologiem - najwięksi gangsterzy są tak pewni siebie i mają tak stabilną psychikę, że w ogóle nie odczuwają strachu i tym samym nie znają smaku adrenaliny.
Ciekawy wniosek, nie?

no sorry, jak ja jade na rowerze z gory 50 km/h to ludzie mysla ze jestem wariatem, a normalny biker mysli sobie ale cienko zasuwa. Punkt widzenia zalezy od punktu siedzenia. Dla mnie cos niebezpiecznego moze byc bardzo bezpieczne dla innych i odwrotnie.

no napewno cos w tym jest- jeden sie boi jak go goni stado niedzwiedzi grizli a drugi jak zobaczy mysz lub zabe Wink

kazdy ma swoje strachy... chyba nie ma ludzi ktorzy tak w glebi duszy nie boja sie kompletnie niczego.. bo w gebie to latwo zgrywac twardziela Wink

a adrenalina chyba nie jest ani hormonem walki ani strachu, ja bym raczej powiedziala ze stresu i emocji- wydaje mi sie ze dotyczy rowniez emocji pozytywnych.. zreszta jak kto zwal to zwal Wink

buba napisał:

co innego wyjazdy w gory dla cieszenia sie przyroda, widokami, zabytkami i poznawaniem nowych miejsc.. a co innego wyjazdy na zasadzie "zabije sie czy sie nie zabije"..

Nie wiem czy dobrze zrozumiałem, sugerujesz, że ktoś może gdybać przed wyprawą, a może to ten ostatni wyjazd, może to tam mnie 'zabiorą góry'. Są sporty podwyższonego ryzyka, ale jeśli ktoś bierze siłę na zamiary, ma pojęcie niebezpieczeństwa i robi wszystko by takowe zminimalizować, to niech jedzie w góry. Nie można zabronić nikomu spełniania pasji, tylko dlatego, że ma inne obowiązki. Ciekawe jak by się czuł niejeden taternik/himalaista, gdyby jego/jej żona/mąż zakazała wyjazdów w góry. Taka zaborczość nie wróży chyba za dobrze. Jeśli ktoś kocha góry równie jak swą druga połówkę, to nic nie odwiedzie takiej osoby od wyjazdów. W świadomości wspinaczy istnieje ryzyko, wiedzą, że mogą już nie wrócić do swych rodzin. Ale na tym polega sport, nie było by wyścigów samochodowych, skoków spadochronowych, boksu i wielu innych, gdybyśmy podchodzili do tego tylko od strony zagrożenia życia i zdrowia. I myślę, że nie zależy to od adrenaliny. Bo czy idę na Orlą Perć, bo kocham ryzyko? Czy osoba uprawiająca base jumping robi to bo chce się rozwalić o budynek po przeciwnej stronie ulicy?

uważam, że to nie do nas należy ocena tego człowieka

oczywiście każdy może mieć swoje zdanie typu: "ja bym się z kimś takim nie związał/a", "ja bym jej/jemu kazał/a siedzieć w domu", lecz nie możemy oceniać tego co zrobił, bo czy to on wybrał czy wybrało tak przeznaczenie - tak miało być...

[*]

Chemica ma sporo racji. Jeżeli ktoś decyduje sie na założenie rodziny to powinien być swiadom swojej odpowiedzialności za nią i do minimum starać się wykluczyć możliwośc swojego zejścia z tego Świata.
Z drugiej jednak strony co to za różnica czy człowiek zginie na przysłowiowym K2 czy od przebicia prądu w chińskim komplecie światełek choinkowych. Jest trup a sytuacje skrajnie różne.

Jak człowiek decyduje się świadomie na 4 dzieci, to powinien trochę przysiąść na dupie. Nie mówię,że całkowicie ale należy liczyć się z rodziną, tzn. z tym, że ktoś te dzieci powinien wychować. I najlepiej jeżeli ten ktoś=ojciec+matka.

cały czas przypominam, że na rodzinę decydują się 2 osoby (co najmniej). druga osoba musi liczyć się z tym, że wiąże się z człowiekiem, który nie siedzi na dupie i że ma dzieci z człowiekiem, który nie będzie spędzać następnych 20 lat w kapciach! podobnie jak narzeczona górnika też wiążę się z człowiekiem, w którego życie wkalkulowane jest ryzyko! ale zawsze najlepiej zrzucić winę na faceta...

Mój Drogi, naprawdę nie widzisz różnicy???
Bez wspinaczek/jakiś wypasionych ekspedycji z głodu ani pod mostem nie umrzesz, podobnie Twoi bliscy. A bez pracy? Praca jest tożsama z forsą.Tak czy nie?

nie, nie widzę różnicy! bez forsy nie można fukncjonować (przynajmniej teoretycznie), ale niektórzy nie mogą funkcjonować bez innych rzeczy. ja nie potrafiłbym żyć bez gór i jeszcze kilku innych rzeczy. niektórzy nie potrafią żyć bez wspinaczki wysokogórskiej i tego typu adrenaliny. jest im potrzebna do życia tak samo jako kasa i powietrze! i jak już napisałem - albo się z taką osobą wiążemy z pełną świadomością, albo spadamy na drzewo, żeby później nie mieć pretensji... wóz albo przewóz.

nie chcę żeby to źle zabrzmiało, ale w tym temacie to zaczyna wyglądać tak, że kamieniujemy tą osobę, która tragicznie zginęła nie dlatego, że zginęła, ale że ośmieliła się zostawić rodzinę Confused