Zabieszczaduj z nami!!!Bieszczady1-9VIII2009częśćI-Solina

Już w czasie powrotu auto-stopem z Rumunii do Polski zaczęłyśmy się zastanawiać z chemicą, co będziemy robić. Miałam jeszcze tydzień urlopu, więc trzeba to było wykorzystać. Wiedziałyśmy, że Drożdż kręci się gdzieś po Bieszczadach, inne beskidoluby też gdzieś z pewnością występują...
Z piątku na sobotę 1-go sierpnia szybko "wyprałyśmy się" u mnie w domku, spakowałyśmy manatki i z planem dotarcia nad Solinę ruszyłyśmy uniakiem z Andrychowa.
Droga mijała bardzo miło, pogoda nam sprzyjała, widoki przepiękne, ludzie w samochodach dziwnie uśmiechnięci - tym bardziej im bliżej w Biesy Smile

W okolicy Dukli rajdowej jazdy uniakowi dotrzymuje zielony matiz z rejestracją KT... w dodatku dwaj osobnicy w środku jakoś turystycznie wyglądali i dziwnie wymachiwali aparatem cyfrowym przez okno... ciekawe czego chcieli?!? Very Happy

(jeśli to czytacie, to serdecznie pozdrawiamy Very Happy

)
Niestety rozjeżdżają się nasze drogi - oni skręcają na Cisną a my dopiero po jakimś czasie jedziemy ta samą drogą (chciałyśmy odwiedzić poznanych TIR'owców, którzy mieli dłuższą przerwę na stacji benzynowej, gdzie nocowałyśmy z czwartku na piątek, jednak los sprawił, że i tak się nie udało - "trudno" się mówi).
Zatem wkrótce ciśniemy na Cisną, zatrzymujemy się by zatankować uniaka, zagadują nas "harley'owcy", pytają gdzie jedziemy, życzą szerokiej drogi, udanego wypoczynku - i wzajemnie... Później wyprzedzamy ich na drodze radośnie mrugając awaryjnymi na pożegnanie Very Happy

Z Dżordżem umawiamy się, że dojedziemy do niego nad Solinę do Wołkowyji. Bezproblemowo trafiamy na pole namiotowe i odnajdujemy pana Janusza… Very Happy

Meldujemy się w recepcji i jedziemy na zakupy do centrum Polańczyka Smile

Po powrocie rozkładamy z chemicą nasz domek, choć Dżordż bardzo nas zachęcał do noclegu u niego w 5-osobowym, wypasionym namiocie.

Sobota i niedziela mija nam na błogim lenistwie,

Ogólny spokój zakłóca jedynie próba przejechania nas Hondą Civic przez pewną osobniczkę z ekipy, która zaczyna się rozkładać obok. Sąsiedzi jednak okazują się być niegroźni a nawet sympatyczni Smile

Podobnie jak nasze zloty, ich spotkanie ma swoje źródło w Internecie. Znów poznajemy świetnych ludzi, wspólnie pływamy po Solinie „rowerkami”, kąpiemy się, palimy wieczorem ognisko.

W niedzielę posyłam pozdrowienia do znajomych a w odpowiedzi dostaję m.in. rewelacyjną radę, która stała się niemal hasłem przewodnim bieszczadzkiego wypadu: taki1gość napisał: "Bawcie się dobrze i pijcie tanie wino. Tanie wino jest dobre i tanie Smile

" hahah... Very Happy

Póki co jednak preferujemy pifka wszelakiego rodzaju - mamy niesamowitą widoczność - na Leżajsk, Żywiec... Wink

Więcej fotek znad Soliny [link widoczny dla zalogowanych]
W poniedziałek przed południem pakujemy rzeczy i ruszamy w górską część bieszczadzkiej wyprawy.
c.d.n. ....

a ja juz obejrzalam wszytskie twoje bieszczadzkie fotki zanim wrzucilas relacje Smile

ale super ze wyjazd sie wam tak udal!!

fajna ta stodola w ustrzykach gornych- w ktorym to miejscu? namiar moze sie przydac Smile

Ze zdjęciami zrobiłam to samo co Buba, czyli przeglądnęłam już przed Twoją relacją Razz

Udały się Wam Bieszczady, oj udały!

dzięki, jednak jak tylko znajdę czas, to zrelacjonuję też pozostałe dni, gdyż tyle się wydarzyło, tyle dobrych ludzi spotkałyśmy Smile

w Bieszczadach inaczej biegnie czas Smile

co do noclegu w Ustrzykach G.: na skrzyżowaniu idzie się kawałeczek drogą z czerwonym szlakiem, trzeba skręcić w prawo w stronę kościoła, i iść drogą jakieś 7 minut, przy starym niebieskim aucie ciężarowym pod wiatą skręcić w lewo do gospodarstwa, nr 10. Gospodyni bardzo pomocna, miła, nocleg 5 zł Smile

polecamy

W poniedziałek obieramy kierunek na Dwernik - z Wołkowyji jedziemy podrzędnymi drogami, których stan pozostawia wiele do życzenia, jednak uniak jak terenówka daje sobie radę Smile

W tym dniu jest burzowo - w czasie jazdy dopada nas jedna burza z gradobiciem i gdy dojeżdżamy do Dwernika nadal pada.

Wyskakujemy z auta i przy miejscowym sklepo-barze przeczekujemy ulewę. Obiekt znajduje się na skrzyżowaniu, stąd też mamy szlakowskaz na Otryt, gdzie znajduje się Chata Socjologów-ponoć miejsce bardzo klimatyczne, co będzie dane nam doświadczyć.
Chwilę odpoczywamy, pijemy, jemy...

pluskamy się w przepływającym obok Sanie
i w końcu ruszamy...

Szybko docieramy na miejsce, jest rzeczywiście klimatycznie: drewniana chatka, pięknie wykończona, wyposażona...

Jest kilkunastu turystów, w tym grupa nastolatków z Niemiec, atmosfera bardzo miła.
Jak to w chatce - każdy turysta powinien conieco społecznie odpracować - my z chemicą idziemy po wodę pitną do źródełka nieopodal

a później sprzątamy w chatce - zamiatamy w jadalni i w kuchni, Niemcy noszą wodę "gospodarczą".
Jeszcze w międzyczasie miejscowe kozy usiłują mnie zjeść... pewnie chemica kiedyś zamieści filmik z tego...
Wieczorem po kolacji zaczyna się część artystyczna Very Happy

zapalamy ogień w kominku, jest kilku grajków - gitara idzie w ruch, śpiewy, opowieści, rozmowy, itd./itp. Jakaś flaszeczka wędruje z rąk do rąk -mają tu pewną tradycję - przy nalewaniu osobnik A mówi do osobnika B: "W Twoje ręce perswaduję", osobnik B odpowiada: "Bynajmniej nie jest mi to obojętne" Very Happy

Wieczór mija bardzo miło, jest i element świadczący o tym, jak świat jest mały: po przybyciu do chatki oprowadza nas po niej dziewczynka o imieniu Asia, warszawianka, jak się później okazuje, jest ona bardzo dobrze zorientowana, gdzie leży Andrychów, gdyż jej dziadkowie tutaj właśnie mieszkają, natomiast już w Andrychowie, składając fakt do faktu, finalnie wychodzi na to, iż była to córka koleżanki mojego brata Smile

Jaki ten świat mały... ehh... Very Happy

We wtorek rano śniadanko, pakowanie i schodzimy do Dwernika, gdzie czeka uniak. Jedziemy do Ustrzyk Górnych, parkujemy uniaka przed pocztą i busem jedziemy do Wetliny, by wyruszyć na połoniny Smile

ale o tym następnym razem...
kilka fotek z [link widoczny dla zalogowanych]
c.d.n. ....

Ahh... stare,dobre czasy się przypominają Cool

Ostatni raz byłem w Bieszczadach w 1996r.
Dwa niezapomniane tygodnie,tydzień w Polańczyku,tydzień w Ustrzykach Górnych...
Wkleiłbym parę fotek,ale niestety brak skanera Confused

Xaga, a kto jest obecnie chatarem w Chacie Socjologa? Ta Asia o której piszesz czy taki Przemek w okularach?

Przemek jest chatarem, a ta Asia to taka mała 8-letnia dziewczynka Smile

Uff, już się przestraszyłam, że znowu jakaś zmiana. Jak tak to luz Smile

Xaga, to był piękny czas, tfu, kosmiczny czas. Po prostu fantastycznie!

I nie wiem czemu nie wspomniałaś o tym, jak pewien osobnik grał cały wieczór dla Ciebie na gitarze Very Happy

chemica napisał:

(...)I nie wiem czemu nie wspomniałaś o tym, jak pewien osobnik grał cały wieczór dla Ciebie na gitarze Very Happy

eee tam... gdzie dla mnie i gdzie cały wieczór... Wink

...wtorek godzina ok. 12:10 - bus wyrzuca nas przy żółtym szlaku w Wetlinie.
Raźno maszerujemy z chemicą, słonko przypieka - zakładamy kapelusze i idziemy w stronę Przełęczy Orłowicza. Nagle w oddali rozpoznaję jakieś znajome sylwetki, mówię do chemicy: "To nasi!!!", patrzymy z niedowierzaniem - Dżordż z ekipą znad Jez.Solińskiego podąża w tym samym kierunku co my... no nie... a już myślałyśmy, że ich więcej nie zobaczymy... Wink

Zatem idziemy razem, ale każdy swoim tempem... na przełęczy krótki wypas w trawie

Ekipa Dżordża pędzi naprzód a nam się nie śpieszy, gdyż mamy zamiar zostać na nocleg w Chatce Puchatka, więc kontemplujemy widoki

Przy schronisku zastajemy ich, rozmawiamy chwilę i po raz kolejny żegnamy się, z myślą, że zbyt szybko (a może już nigdy więcej) się nie zobaczymy (za wyjątkiem Dżordża).
W Chatce zrzucamy graty na nasze "prycze", wstępnie zapoznajemy się z sąsiadem z drugiego piętra "pryczy" i idziemy z chemicą do ekskluzywnej łazienki

Po zażyciu orzeźwiającej kąpieli Laughing

wracamy do schroniska i delektujemy się smakiem "nic nierobienia" i Żywca za 8 zł Confused

Pogoda się zmienia, nadchodzi mgła, robi się chłodno, dreszczyku dodaje też pojawienie się helikoptera tuż przy schronisku - przyleciał po jakąś nieprzytomną turystkę.

Przenosimy się zatem do środka Chatki, gdzie poznajemy świetną ekipę z Koszalina-nie wiem jak to fachowo ich nazwać, ale zajmowali się obsługą techniczną harcerskiej bazy namiotowej a teraz mieli kilka dni wolnych. Jamajka, Rzeźnik, Malatyn, Krzysiek i Łukasz okazali się świetnymi towarzyszami. Wieczór upłynął nam na rozmowach i zabawie w odgadywanie tytułów filmów - uśmialiśmy się nieziemsko Laughing

Środa rano - pogoda za oknami typowo barowa - deszcz pada i pada... Więc ekipa koszalińska zapodaje nam jeszcze jedną grę, przy której okazuje się, że ja to chyba jeszcze śpię... Very Happy

Gdy nieco przestaje lać, zapada decyzja o wymarszu. Ekipa koszalińska, chemica i ja schodzimy najkrótszym-żółtym szlakiem na Przełęcz Wyżnią

a Tomek - sąsiad "z góry" (Warszawiak) idzie poprzez Połoninę Caryńską i dociera po południu do Ustrzyk Górnych.
My na Przełęczy próbujemy skombinować jakiś transport, Rzeźnik wydzwania do transportowców, ale żaden nie jest chętny na zarobek gdzie musiałby wystawić rachunek/fakturę - hhmmm... wszyscy jeżdżą "na czarno"??? Zatem chemica łapie pks do Ustrzyk i pomykamy...
Ekipa koszalińska zaprowadza nas na niezwykły nocleg - w "odstrzelonej" stodole na sianie Very Happy

Już ledwo się mieścimy, gdyż zajmuje ją pokaźna grupa z polibudy wrocławskiej a gdy tam docieramy w najlepsze trwają śpiewy przy gitarce, jakaś flaszeczka wędruje pomiędzy biesiadnikami.
Przyprowadzam uniaka - już ma dość oglądania poczty Smile

Czas biegnie nam leniwie-idziemy coś zjeść (nowi znajomi po drodze do knajpy zgarniają Tomka i kierują jego kroki do stodoły Very Happy

), po powrocie gramy w karty itd./itp. ...

Wieczorem ekipa koszalińska wyciąga nas na balety do jednej z knajp "w mieście" Smile

Jest super!!! W spodenkach, rybaczkach, w byle-jakich koszulkach... wszyscy na luzie bawimy się w najlepsze Very Happy

Z Jamajką, z jej koleżanką, chemicą i z Tomkiem jako jedni z ostatnich opuszczamy disco o późnej godzinie nocnej i kierujemy się w stronę naszej wypasionej stodoły Smile

nieco więcej zdjęć: [link widoczny dla zalogowanych] i [link widoczny dla zalogowanych]
c.d.n. ...

Bieszczady to jednak zupełnie inny klimat. Fajna relacja Wink

<b>xaga</b>, wydaje mi się na 99%, że spałam w tejże stodole w 1996 lub 1997 roku! Do Ustrzyk zawitaliśmy po dwóch lub trzech dniach wędrówki z Komańczy i dzień w dzień w totalnej ulewie. Pod sklepem w Ustrzykach ktoś nam wskazał tę właśnie stodołę jako dobrą miejscówkę.

Również wdrapaliśmy się wtedy na stryszek jako ostatni tego dnia, (na dole chyba było klepisko i tam się nie spało, już nie pamiętam dokładnie), depcząc śpiących (a było nas chyba siedem osób

) i w ciemnościach rozkładając karimaty.

Pogodę wtedy również - jak już pisałam - mieliśmy barową, ale mimo wszystko poszliśmy następnego dnia dalej z całym dobytkiem, więc klimatu niniejszej stodoły za bardzo nie zdążyłam wyniuchać. Wink

Bardzo się ucieszyłam, widząc na Twoich zdjęciach tą miejscówkę. Nie ma to jak obudzenie po latach miłych wspomnień. I wycieczka widzę udana, mimo barowej pogody!

Dołączył: 10 Mar 2009

xaga napisał:

W Chatce zrzucamy graty na nasze "prycze", wstępnie zapoznajemy się z sąsiadem z drugiego piętra "pryczy" i idziemy z chemicą do ekskluzywnej łazienki

.

Taaa

Łazienka na Wetlińskiej wymiata

dmirstek napisał:

Bieszczady to jednak zupełnie inny klimat. (...)

dokładnie-najlepiej można się o tym przekonać podczas dłuższego pobytu Smile

katmandu napisał:

xaga, wydaje mi się na 99%, że spałam w tejże stodole w 1996 lub 1997 roku! (...)
Również wdrapaliśmy się wtedy na stryszek jako ostatni tego dnia, (na dole chyba było klepisko i tam się nie spało, już nie pamiętam dokładnie) (...)

no nieźle - wygląda że to ta sama Smile

w tej "naszej" właśnie na dole było klepisko
cieszę się, że naszym wyjazdem/relacją wywołałyśmy miłe wspomnienia Smile

Ariel Ciechański napisał:

(...) Łazienka na Wetlińskiej wymiata

oj tak

bardzo mi się spodobała