Nic specjalnego - czyli ładne wycieczki w Beskid Sądecki:)

Ostatnią niedzielę postanowiłem spędzić na odkrywaniu ziem okolicznych Beskidu Sądeckiego. Jeszcze kilku ścieżek w nim nie zdeptałem, więc o poranku samotnie uderzyłem do Tylmanowej, na zielony szlak na Błyszcz – dość mocno przedeptany ostatnimi czasy przez Forumowiczów. Te nieuczęszczane na co dzień szlaki mają to do siebie, że czasem przypominają dżunglę Wietnamu. Z Tylmanowej ścieżka prowadzi dość mocno zarośniętym laskiem. Zdobywszy pierwszy kopczyk, przy okazji zbierając na głowę kilkanaście suto zastawionych pajęczyn, mogę cieszyć zaspane oko pierwszymi widokami. A szlak ten widokowy jest: mamy stoki Lubania, kopce Wyspowego od zachodu, Kotlinę Sądecką i Pasmo Radziejowej na wschodzie, a na południe...Pieniny na tle Tatr Wysokich. Następnie graniowym szlakiem żółtym wśród pół i grzybnych (na jesieni) zagajników kieruję się na Dzwonkówkę. Dopiero tam spotykam pierwszych ludzi (sztuk 5, w tym dwie zagubione siostry zakonne). Od południa zaczęło grzmieć, a niebo zrobiło się fioletowe. Po krótkim drugim śniadaniu kieruję swój pusty brzuch ku Bacówce pod Bereśniekim. Brzuch zostaje napasiony kiełbasą po janosikowemu, a oczy widokiem na odsłaniające się po burzy Tatery. W schronisku spotykam czterech przedstawicieli forum i to wysoko postawionych, jak się później dowiaduję. Nie pozostaje mi nic innego, jak zalogować się przy najbliższej okazji. Po drodze jeszcze mała foto sesja pelętających się w okolicy zwierzów: psa, kota, padalca i żmii.
Można zadowolonym wracać w doliny.

Foty tu:
[link widoczny dla zalogowanych]

Robi wrażenie

MaciejB napisał:

Od południa zaczęło grzmieć, a niebo zrobiło się fioletowe. Po krótkim drugim śniadaniu kieruję swój pusty brzuch ku Bacówce pod Bereśniekim.

Gdzie przy pifku stacjonowały już Czuby

MaciejB napisał:

W schronisku spotykam czterech przedstawicieli forum i to wysoko postawionych, jak się później dowiaduję.

e tam to tylko był wujek angi i reszta Czubów. Fajna wycieczka i zdjęcia czekamy na więcej.

ecowarrior napisał:

Robi wrażenie

Ano robi wrażenie.

Mała zapowiedź naszej relacji:
[link widoczny dla zalogowanych]

Pan Mioteł jest zarąbisty Very Happy

Gdzie dokładnie była ta żmija? Smile

A dziękuję Państwu Smile

Norden, żmija opalała się do słońca (pewnie stąd jej brązowy kolor) na betonowej drodze przez przysiółek do Bereśnika - poszedłem na skróty, między chałupami, po sesji schowałem ją w krzaki, co by nie "wpadła" pod samochód Very Happy

bardzo fajan relacja zdjecia wspaniałe

Tym razem z częścią rodziny przyszło mi spędzić górską niedzielę. Plan wycieczki pod kątem mamy był bardziej lajtowy (ceprowy rzekłby ktoś), ale szykowałem w nim kilka rodzynków dla nadania jej większego wyrazu. Trasa: Gaboń – Prehyba (dla nie wtajemniczonych – 6.3km asfaltowo-żwirową wyjazdówką do schroniska).
Po 9 start. Asfaltem pewnie każdy z Was szedł, więc nie będę się rozwodził. Dolina potoku stopniowo podnosi swoje dno ku stokom Prehyby, najpierw w cienistym lesie, potem coraz bardziej odkrywa się na promieniowanie słoneczne. Po kilku tygodniach dla naszych organizmów taka dawka słońca, to szok. Po kilkunastu minutach czuję się jak mrówka, nad którą jakiś sadysta bawi się lupą. Instynktownie uciekam do cienia, smaruję się, łeb okrywam chustkami. Płonę.
Po ¾ drogi dochodzimy do miejsca, gdzie leży Kamień Św. Kingi i dochodzi zielony szlak z Jazowska. Tu rozdzielamy się na chwilę, gdyż ja postanawiam załoić pozaszlakowo pobliski szczyt Jasiennik (1128m). Zagłębiam się w las korzystając z zwierzostrady -ścieżki wydeptanej przez mieszkańców lasu, usłanej tropami racic i kulkami odchodów. Stromo jak diabli, jakieś 55 stopni, rzadkim lasem bukowym zdobywam powoli wysokość łapiąc się drzew jak tonący brzytwy. Po chwili coś słyszę, szelest jakiś, kucam przy drzewie – przede mną, jakieś 10 metrów łania obgryza świeże bukowa liście. Nie widzi mnie, jestem dużo poniżej jej stanowiska i od zawietrznej. Próbuję ją ustrzelić aparatem, niestety krzaki są za gęste. Próba wyjścia na lepszą pozycję do strzału kończy się oczywistym spłoszeniem ofiary.
Kontynuję podejście, jeszcze kilka minut i staję pod szczytem Jasiennika – nie wielką polaną porośniętą borówczyskami i zakończoną skałami na samym szczycie. To właśnie one są moim celem. Wspinam się na nie, niczym po stopniach i moszę gniazdko na półgodzinną siestę. Ciekawy widok obejmuje Prehybę, Skałkę, Gorce, a na południe Tatry Wysokie.

Focę sobie kolejne ujęcia stopniowo przechodząc ku zarośniętej skałce na samym szczycie. Jeszcze jeden strzał , obracam się, by spojrzeć czy da się wejść wyżej i – truchleję. Pod ostatnią skałką leży sobie spokojnie młody cielaczek.

Jestem może 2 metry od niego. Gdybym się nie odwrócił, to bym na niego wlazł. Patrzymy na siebie, pstrykam szybkie zdjęcia i spadam w dół, by go nie spłoszyć i nie spowodować jakiejś kontuzji. Poza tym, myślę sobie, lepiej nie wejść w drogę jego rozjuszonej matce, jeszcze mi sprzeda kopa w zad i zalecę na Prehybę szybciej niż myślę. Ostatnie spojrzenie na małego, machamy sobie kopytkami na pożegnanie i schodzę lasem w stronę Skałki.
Zaraz osiągam jakąś stokówkę, która doprowadza mnie na drogę do schroniska. Tam raptem kilka osób. Dziwne, jak na taką pogodę...Po chwili odpoczynku idziemy dalej – miast wracać tą samą drogą do auta, obieramy czerwony szlak na w kierunku Radziejowej, by ze Złomistego Wierchu zejść na ukrytą Halę Konieczną. Na szlaku spotykamy trzeci tego dnia egzemplarz jeleniowatych, tym razem, nieco mniej świeży:

Po małych perypetiach z odnalezieniem właściwej ścieżki (zawsze się tu gubię), doprowadzam nas na halę.

Popas i sesja, a potem wracamy ku Prehybie i ze szlaku niebieskiego odbijamy na żółty do Starego Sącza. Kolejny mój plan zakłada zejście do doliny przy użyciu sieci leśnych stokówek i ścieżyn. Cholera, łatwiej powiedzieć niż zrobić, sporom się nadumał na każdym skrzyżowaniu, by w końcu po dwóch godzinach zejść dokładnie kilkaset metrów przed samochodem. Ale za to piękny bukowy las uchronił nas przed spaleniem na wióry, jakie groziłoby nam na asfaltowej drodze.
Na dole parking zaprany popołudniowymi spacerowiczami. Ot, niedziela w Beskidzie.

foto:
[link widoczny dla zalogowanych]

Skąd mógł znaleźć się tam udziec jeleni?

Sam jestem ciekaw? Szczególnie, że leżał na środku szlaku!
Znawcą padlin nie jestem, ale że są w beskidzie wilki, rysie czy lisy to może ich spytać? Smile

Jasiennik, uwielbiam to miejsce. Świetne są te skalne "stairway to heaven", czyż nie? Znalazłeś solniczkę dla zwierząt przy tym borówczysku pod "schodami"?

Rzeczywiście, bardzo ładny szczyt, nawet chyba najciekawszy w tym pasmie.
Solniczki hmmmm....nie widziałem.

Bardzo ładne ujęcie Exclamation

[link widoczny dla zalogowanych]

A pogoda jak marzenie Smile

Miałeś świetną "widzialność" Smile